வீசிய காற்றை, பெய்யாத மழையை,
வராத தண்ணீரை, வந்த தேர்தலை - என
நம் மௌனத்தைக் கொல்ல, எல்லாவற்றையும் பேசுபொருளாக்கினோம்.
நம்மைத் தவிர..
நாம் இருவரும் வாசித்துக்கொண்டோம்.
நீ என் கண்களிலும்
நான் உன் கண்களிலும்.
நீ மகிழ்ச்சியாகத்தான் இருந்தாய்,
அந்த செய்தி உன்னை
பேரிடியாய்த் தாக்கும் வரைக்கும்.
நீயும் அழுவாயா?
என் கேள்விக்கு முற்றுப் புள்ளி்யும் வைத்தாய்.
இந்த வரிகள் சோகத்தில் பிறந்தவைதான்,
ஆனால் உன் சோகத்தில்.
No comments:
Post a Comment